Το ΔΣ της ΕΝΙΘ καταγγέλλει το εργατικό ατύχημα συναδέλφισσας ειδικευόμενης ψυχιάτρου στο Γ.Ν.Θ Γ. Παπανικολάου, η οποία δέχθηκε επίθεση εν ώρα εργασίας. Αυτά τα γεγονότα αποτελούν καθημερινή πραγματικότητα στις δομές ψυχικής υγείας όλης της χώρας, και απαιτούνται εδώ και τώρα μέτρα για την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια ασθενών και προσωπικού!
Λίγο διάστημα μετά την επίθεση σε συνάδελφο στην Ψυχιατρική κλινική των Χανίων, στον απόηχο των συχνών τραυματισμών εργαζομένων στο ΨΝΘ αλλά αντικρίζοντας παράλληλα τις τραγικές ελλείψεις υπηρεσιών σε ψυχική υγεία και Εξαρτήσεις και τους συνεχείς αποκλεισμούς κοινωνικά και θεραπευτικά των ατόμων με ψυχική διαταραχή, η κατάσταση έχει φτάσει κυριολεκτικά στο κόκκινο εξαιτίας της εντεινόμενης διάλυσης της δημόσιας υγείας και της εμπορευματοποίησης των ζωών και της υγείας μας.
Δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία η “ φύση” του επαγγέλματος και η δήθεν επικινδυνότητα των ψυχικά πασχόντων- ειδικά τη στιγμή που τα άτομα με ψυχική νόσο δέχονται πολλαπλή βία από το ίδιο το αστικό κράτος εξαιτίας της απουσίας κοινωνικής μέριμνας και υπηρεσιών ψυχοκοινωνικής στήριξης, του στιγματισμού αλλά και του κατασταλτικού χαρακτήρα που υιοθετείται από το ΕΣΥ έναντι του θεραπευτικού. Αντίστοιχα, δε δεχόμαστε η ευθύνη να μετακυλίεται στους εργαζόμενους σαν άλλους σταθμάρχες οι οποίοι υπερβάλλουν εαυτόν για να παρέχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους ασθενείς και μάλιστα υπό αντίξοες συνθήκες. Άλλωστε, η πραγματικότητα είναι αποκαλυπτική:
- Απουσία αλλά και σμπαράλιασμα των ελάχιστων δομών Πρωτοβάθμιας ψυχικής υγείας καθώς και των κοινοτικών υπηρεσιών ψυχοκοινωνικής υποστήριξης. Με αποτέλεσμα τη γιγάντωση του φαινομένου της “περιστρεφόμενης πόρτας” και την κατακόρυφη αύξηση των ακούσιων νοσηλειών κάθε φορά σε πιο παραμελημένη κατάσταση και με σοβαρότερη λειτουργική και γνωστική έκπτωση των χρονίως ψυχικά πασχόντων.
- Τραγική υποστελέχωση σε προσωπικό τόσο νοσηλευτικό, ιατρικό, παραϊατρικό και διοικητικό με συνέπεια την εντατικοποίηση της δουλειάς στα όρια της κατάρρευσης, το λειψό προσωπικό στις βάρδιες και μάλιστα σε τμήματα με συνεχόμενη πληρότητα, τη δυσκολία οριοθέτησης των νοσηλευόμενων αλλά και τη δυσχέρεια εξατομικευμένης και συνεχούς φροντίδας αυτών παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες, του λιγοστού όμως, προσωπικού.
- Απουσία ουσιαστικής ,εντατικής και συνεχιζόμενης εκπαίδευσης του προσωπικού και ειδικά των νέων εργαζομένων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο βωμό των πολλαπλών γραφειοκρατικών και διεκπεραιωτικών ευθυνών, πηγαίνει πίσω η θεωρητική εκπαίδευσή μας αφού για παράδειγμα στο εκαπιδευτικο πρόγραμμα του ΨΝΘ δεν είναι λίγες φορές που οι ειδικευόμενοι χρειάζεται να απουσιάσουν εξαιτίας του τεράστιου φόρτου υποχρεώσεων Όσο για την καθοδήγηση από τους παλαιότερους συναδέλφους και τους προϊστάμενους, αυτή γίνεται αποσπασματικά ακριβώς επειδή το νοσοκομείο λειτουργεί στα όρια ασφαλείας.
- Η μηδαμινή μέριμνα για εξατομικευμένη, όσο το δυνατόν, και εκπαιδευμένη πολυκλαδική ομάδα διαχείρισης ασθενούς στην κρίση με κεντρική ευθύνη του κράτους και των διοικήσεων των νοσοκομείων.
- Αέναη “πλοήγηση” των ασθενών και των οικογενειών τους στην πανσπερμία των ψυχιατρικών δομών (δημόσιες, ιδιωτικές, ΜΚΟ, ΑΜΚΕ) που και με το νέο νόμο- ταφόπλακα για την ψυχική υγεία θα εντάσσονται σε έναν ενιαίο διοικητικό οργανισμό, με μοναδική πυξίδα… την ατομική ευθύνη ασθενούς και των οικείων του.
- Και σε όλη αυτή την εκρηκτική συνθήκη, προστίθενται και οι άθλιες εγκαταστάσεις που και οι προϊστάμενοι και διευθυντές των τμημάτων έχουν επισημάνει άπειρες φορές. Πόρτες που δεν αντικαθίστανται γιατί “μάλλον” δεν είναι επιλέξιμο κόστος, μικρά και απομονωμένα εξεταστήρια χωρίς δυνατότητα διαφυγής, σοβάδες που πέφτουν από τα ταβάνια και άλλα τόσα που προσβάλλουν τόσο την αξιοπρέπεια των ασθενών αλλά και μετατρέπουν το έργο των ήδη εξαντλημένων συναδέλφων σε δρόμο ανηφορικό.
Θύματα της συνειδητής εγκληματικής υποβάθμισης και διάλυσης των δημόσιων νοσοκομείων τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι ωφελούμενοι.
Γιατί πρόκειται για έγκλημα όταν οι ανάγκες μας για μόνιμη δουλειά με αξιοπρέπεια και ασφάλεια, για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν υγεία στο ύψος των σύγχρονων δυνατοτήτων της επιστήμης θεωρείται κόστος και μπαίνει στο ζύγι της “βιωσιμότητας” των νοσοκομείων-επιχειρήσεων.
Είναι έγκλημα όταν το κράτος – με κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης- προσπαθεί να πετάξει από πάνω του τη “δαπάνη” των κοινωνικών παροχών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Την ίδια ώρα μάλιστα που μπουκώνει με ζεστό κρατικό χρήμα τα μεγάλα κεφάλια στην ιδιωτική υγεία και δημιουργεί νέες επενδυτικές ευκαιρίες πάνω στα σμπαράλια της δημόσιας υγείας και με το λογαριασμό να έρχεται σε ΕΜΑΣ!
Είναι έγκλημα όταν με το νέο νόμο- λαιμητόμο για την ψυχική υγεία και τις Εξαρτήσεις, τσακίζονται ολοσχερώς τα εργασιακά δικαιώματα και η αξιοπρέπεια των υγειονομικών ενώ ταυτόχρονα γιγαντώνονται οι αποκλεισμοί αλλά και οι δαπάνες για τους λήπτες των υπηρεσιών Ψυχικής υγείας & Απεξάρτησης.
Και αυτό το έγκλημα φέρει τη σφραγίδα όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων και φαρδύτερη αυτήν της τωρινής κυβέρνησης, για χάρη των κάθε λογής ΑΜΚΕ-ΜΚΟ- εργολάβων και κλινικαρχών…
Δε θα ανεχτούμε συνάδελφος να μη γυρίσει σπίτι του… σώος και ασφαλής!
Δε θα ανεχτούμε την αναβίωση εικόνων όπως αυτές του κολαστηρίου της Λέρου!
Απαιτούμε:
- Γενναίες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και κάλυψη όλων των κενών οργανικών θέσεων , καθώς και δημιουργία νέων θέσεων με βάση τις σύγχρονες ανάγκες σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και φροντίδα. Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ. Επαρκής αριθμός γιατρών και νοσηλευτών ανά βάρδια και εφημερία.
- Με ευθύνη του κράτους, της κυβέρνησης και των Υπε- Διοικήσεων των Νοσοκομείων να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για ασφαλείς και αξιοπρεπείς όρους εργασίας των υγειονομικών, για πλήρη προστασία του δικαιώματος των ωφελούμενων για ολόπλευρη θεραπεία και αποκατάσταση αυτών.
- Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν υγεία, χωρίς καμία επιχειρηματική δραστηριότητα.
- Ο νόμος για την ολοκλήρωση της αντιδραστικής ψυχιατρικής μεταρρύθμισης να μείνει στα χαρτιά.
